Oh !! You shouldn't have.
การแบ่งปันเป็นสิ่งดีซึ่งไม่จำเป็นต้องพูดถึงแล้ว แต่การรับนี่สิ่ บางทีก็ตีค่าการรับเป็นน้ำใจได้เหมือนกันนะ มันทำให้ผู้ที่ตั้งใจ "ให้" มีความสุข
บางทีของเล็กน้อย ของฝากเพราะรู้ว่าชอบ ของทำเองที่อยากแบ่งปันให้คนที่เราประทับใจใช้ พอยื่นให้ นี่...เราให้เทอนะ แต่ได้รับคำตอบกลับมาว่า "เธอเอามาให้เราทำไม ไม่อ๊าวววไม่เอา" อ้าววว ก็เราแค่รู้สึกอยากให้เธอนั้น ไม่ใช่เหตุผลที่เพียงพอหรอ
หลายทีที่เป็นแบบนี้ คนให้เสียความมั่นใจ และไม่อยากทำร้ายจิตใจตัวเอง ก็ไม่ให้ไม่แบ่งปันจะดีกว่าเนอะ จะได้ไม่ต้องได้ยินอะไรแบบนี้ แต่ฉัน...ไม่ท้อ
ศิลปะของการเป็นผู้รับ ฝรั่งจะทำตาโต พูดโดยอัตโนมัติว่า โอ้ววว You shouldn't have พร้อมรับของไป แถมประโยคเล็กน้อยว่านี่แหละที่ฉันตามหามานาน แกะดูแกะใช้เลย เริ่ดดด แฮ๊ะ !!
แค่นั้น คนให้หัวใจพองโต ทุกอย่างผ่านไปอย่างปกติ
ไม่ได้คิดพูดเปรียบเทียบนะว่า คนไทย นิสัยขี้เกรงใจ (ซึ่งเป็นเรื่องดี) ถามว่า รับไม๊ อยากได้ไม๊ เอาไม๊ หรือส่งอะไรให้ จะตอบปฏิเสธไว้ก่อน ทั้งๆที่ใจอยากแต่ตามปากไม่ทัน เห้ออออ
ในการทำงาน "เติมเครื่องดื่มไม๊คะ" "รับชากาแฟเพิ่มไม๊คะ" มักจะถูกปฏิเสธและส่ายหัวแทบทันที พอคล้อยหลังเลยไปได้ได้หนึ่งก้าว ขอโทษค่ะ น้ำเปล่าหนึ่งน้ำส้มหนึ่งค่ะ ห๊ะ !! แล้วเมื่อกี๊ที่ถามคือ ไม่มีความหมาย ชิมิคะ??
ประสบการณ์ที่เคยอาสาสอนเด็กๆ อดไม่ได้ที่จะติดรางวัลเล็กๆไปแจก เด็กอาจจะพูดไม่ทันได้คิด "ที่บ้านก็มีแล้ว" "อย่างนี้แม่ก็เคยซื้อ" เอ๊ะ !! แล้วจะเอาไม๊ล่ะคะ ทุกคนก็รับไปหน้าตายินดีนี่นา ง่าาาาา
ทุกอย่างที่เจอไม่ใช่คิดเล็กคิดน้อย แต่ว่านำมาปรับใช้มากกว่า อะไรที่เราไม่ชอบได้ยินได้ฟัง ผู้อื่นก็คงไม่เห็นต่างจากเราเท่าไรนัก
วันนึง เรียกลูกสาวมาพูด เรา รู้จักให้ และเราต้องรู้จักรับ ผู้ใหญ่ให้ของเพราะเค้าเอ็นดู เรารับมา ไม่ปฏิเสธให้เสียน้ำใจ ไม่ติ ไม่วิจารณ์ ที่สำคัญ ถ้าตอนนั้นหนูนึกสิ่งดีๆที่จะพูดไม่ได้ การกล่าวคำขอบคุณก็เพียงพอแล้วล่ะค่ะ
ทั้งหมดทั้งปวง ถ้าวันนึงได้หยิบยื่นอะไรให้ใครอีก อยากให้รู้แค่ ฉันคิดว่า ของสิ่งนี้มันเหมาะกับเธอล่ะ และหวังว่าเทอ...จะชอบบบบ♡♡♡♡